اولین مرحله از مراحل رشد کودک (سال اول زندگی )، مرحله دهانی است.
در این زمان مسیر ارتباطی کودک با دنیای بیرونی غالبا دهانه است. بچه های
نوپا بواسطه به دهان بردن اشیا در تلاش است تا بداند آنها چه طعم و جنس و
مزه ای دارند.از ۶ ماهگی کودک وارد مرحله ی جدید می شود یعنی آزارگری
دهانی. او در این دوره از طریق گاز گرفتن،بستن دهان،لبخندزدن و گریه کردن
به دیگران پاسخ می دهد.او در حال سنجش ظرفیت و آستانه تحمل مادر و
پرستارش هست.ممکن است با بوسیدن شروع کند و در نهایت به صورت
ناگهانی گاز بگیرد.کودک یکساله زمانی که دلتنگ و خسته هست و همینطور
به خاطر بروز هیجان و احساس یا جلب توجه هم گاز می گیرد.اکثرا او با
شنیدن نه!نه!نه! دست از گرفتن می کشد. یک علت شایع دیگر در آمدن
دندانهای کودک است. در مورد بچه های بزرگتر علل گاز گرفتن تا حدی
متفاوت است:
*تقلید از بچه های دیگر و بزرگسالان
*جلب توجه کردن
*احساس قوی بودن و کنترل داشتن. آنها قصد کنترل دیگران ، به خصوص
کودکان دیگر را دارند.خشم از بازنده شدن یا حس ضعف و ترس از آزار دیگر
از عوامل گاز گرفتن در این سن هست.
هنگام گرسنگی و تشنگی و خستگی و ترس و هیجانات در این مواقع گاز گرفتن
یک شیوه جایگزین برای بیان احساسات هست. مخصوصا زمانی که دایره لغات کودک
محدود است.
راهکار:
*مکانی و زمانی را که حس کردید کودک می خواهد دیگری را گاز بگیرد حتما مداخله
کنید.
*به کودک یاد بدهید تا بر روی احساساتش کلمه بگذارد،و به جای حرکت پرخاشگرانه
از کلمات مناسب استفاده کند.
*کودک گاز گرفته شده و کودک گاز گرفته را مجبور به بازی نکنید.
*بعد از گاز گرفتن کودک به او توجه نکنید زیرا باعث تقویت تکرار
*از تحقیر پرهیز و قهر نکنید.و در آن فضا رهاش نکنید و با ایفای نقش
و بازی و به کمک شخصیت های کارتونی متوجه شود که گاز گرفتن
باعث آسیب به طرف مقابل و فرار آنها می شود