بیش فعالی اختلالی است که از دوران کودکی قابل تشخیص است. ممکن است در سنین نوجوانی درمان شود یا اینکه تا بزرگسالی ادامه پیدا کند. با استفاده از روشهای مختلف درمانی قابل کنترل و درمان است. .
کودکان بیش فعال سه ویژگی اصلی وجود دارد:
فعالیت بیش اندازه
تکانشگری ( عمل کردن بدون فکر )
بی توجهی
البته ممکن است در یک کودک بیش فعال هر سه ویژگی یا یک یا دو مورد از آنها وجود داشته باشد.
احساس عذاب وجدان و ناامیدی در میان بسیاری از والدین کودکان بیش فعال حس مشترک است و با کنترل ناراحتی خود و دورکردن سرزش از خودم و استفاده از راهکارهای مناسب فرزندپروری بهتر می توان هم رفتار خود و هم رفتار فرزندشان را مدیریت کنند
شکایت ها ی والدین از کودکان بیش فعال
خیلی وقتها این کودکان در زمان نوزادی شب ها بیدار می شوند و بعد از مدتی با گریه و فریاد زیاد به خواب می روند
آرام و قرار ندارند. کارهای خطرناک انجام می دهند.
بسیار پرجنبش و پرتحرک هستند. مداوم در حال دویدن ، فعالیت و بالا رفتن از در و دیوار هستند.
تحریک پذیر و دمدمی مزاج است. ، میان حرف دیگران می پرد. کارهایش نیمه تمام می ماند، حواس پرت و بی توجه است
معلم ها از او شکایت دارند
علاوه براین بیشتر وقتها در ارتباط با دیگران او را به عنوان کودک بد، دردسرساز و ناآرام می شناسند و همین موضوع باعث می شود تا رفتار او بدتر شود و پرخاشگرانه تر باشد و در نتیجه از طرف دوستانش، او را طردمی شود
عزت نفس کودک خدشه دار می شود و نظر منفی نسبت به خود پیدا می کند
شروع این اختلال زیر هفت سالگی است با این وجود، این اختلال در بیشتر مواقع بعد از سن هفت سالگی تشخیص داده می شود. اوج فعالیت، جست و خیز این بچه ها در اوایل کودکی و حدود 5 یا 6 سالگی است و در نوجوانی به کمترین حد خود می رسد.
اولین علایمی که کاهش می یابد پرتحرکی در سنین 10 تا 11 سالگی است. ولی علایم کم توجهی و تکانش وری دیرتر کاهش می یابد و علایمی که در بزرگسالی باقی می ماند نشانه های مربوط به بی توجهی و تکانش وری است. البته بزرگسالان یاد می گیرند که چطور با آن کنار بیایند و نیازهای خود را با نیازهای جامعه انطباق دهند.
درمان بیش فعالی
همچنین بهترین درمان بیش فعالی برای این کودکان بیش فعال شامل چند سطح می شود
شناخت و آموزش اختلال از جانب والدین : شناخت این مشکل و آموزش خانواده یعنی آموزشهای لازم برای آمادگی بیشتر و رفتار صحیح با کودک بیش فعال را فرا می گیرند تا علاوه بر کنترل صحیح و بهتر مشکلات آنان در اثر مسائل رفتاری، آسیب نبیننده و به کودک خود نیز آسیب نرسانند.
رفتار درمانی : روشهای مبتنی بر دریافت تقویت مثبت، افزایش رفتار مطلوب و کاهش رفتار نامطلوب است.
درمان دارویی: درمان دارویی به عنوان یک درمان کوتاه مدت مورد استفاده قرار می گیرد.
مشاوره: آموزش مهارتهای اجتماعی، مقابله ای تا کودک بتواند در روابط اجتماعی خود موفق عمل کند.
رژیم درمانی و ریلکس درمانی نیز برای این کودکان قابل استفاده است.