بچه ها ی خجالتی نه حرف می زنند نه بازی می کنند و نه مثل بچه های دیگر اهل شیطنت هستند. آنها حتی جرأت نمی کنند با هم سن و سال های خودشان بجوشند و به احتمال زیاد در برقراری ارتباط با سایر کودکان مشکل دارند.
این گوشه گیری و کمرویی است و نوعی مشکل است که باید درمان شود.
کمرویی و خجالتی بودن اساسا رفتاری است اکتسابی و آموخته شده، برای درمان و برطرف کردن آن باید یاد زدایی صورت گیرد و رفتار تازه و مطلوب اجتماعی در فرد آموزش داده شود.
با تقویت انگیزه و افزایش مهارت های اجتماعی ، کودک می تواند کودکی اجتماعی با رفتارهایی کودکانه و طبیعی بشود
اما بعضی از کودکان محتاط هستند که باید با خجالتی بودن فرق گذاشته شود
-حتی اگر کودکتان خجالتی است این را جلوی جمع نگویید و اگر گفتید این صفت را با یکی از ویژگی های مثبت او همراه کنید.
-کودکتان را با دیگران مقایسه نکنید و ایده ها و دیدگاه های فرزندتان را جدی بگیرید.
-در شناسایی استعدادهایش به او کمک کنید.
-او را در موقعیت تعامل با سایر کودکان قرار دهید.
-راه مناسب را به او پیشنهاد دهید اما او را مجبور نکنید.
-به او نشان دهید او را درک می کنید و کمک کنید تا اعتماد به نفس از دست رفته اش را باز یابد.
– از مشاوره نیز برای او استفاده کنید